اولین ساز موسیقی چه بوده است؟ ساز موسیقی چطور بوجود آمده است؟ 

اکثر قریب به اتفاق نظریه پردازان تاریخ موسیقی موافق این هستند که در چگونگی پیدایش ساز، بدن انسان و زمین، اولین عوامل موثر بودند. زدن به اعضای مختلف بدن در قبایل اولیه مرسوم بوده و بسیاری آن را نخستین ساز می دانند. زدن به شکم در چین باستان رایج بوده. در سریلانکا هم به پایین کمر خود می زدند و صداهای ریتمیکی به وجود می آوردند. دست زدن (کف زدن) هم جزء اولین صدای موسیقیایی بود که بشر آن را انجام می داد. همچنین بشکن زدن نیز در بعضی کتب تاریخ موسیقی از اولین ریتم های تولید شده توسط انسان بود.

از طرفی بسیاری معتقدند پای انسان اولین ساز موسیقی در تاریخ بوده است. کوبیدن پاها به زمین از بدوی ترین وسیله های ایجاد صداست. پایکوبی را عده ای به عصر کشاورزی نسبت می دهند؛ زمانیکه جهش های روی زمین باید آن قدر بلند باشند تا علفها و محصولات برویند. از این رو می توان اذعان کرد که پیدایش موسیقیِ سازی در پایکوبی به حساب می آید و نه در دست زدن.

چه انگیزه ی بشری موجب تکامل سازها شده است؟

کورت زاکس (موسیقی دان آلمانی) در پاسخ به این سوال می گوید: “اصولا هر موجود زنده تهیّج را با تحرک بیان می کند.”

بشر به تنهایی قادر است تحرکات ناشی از هیجانات را نظم داده و هماهنگ کند. تنها انسان است که از احساس ریتمیک آگاهانه برخوردار است. بشر بدوی کاملا بی اطلاع بوده است که هرگاه بر زمین می کوبد یا به اعضای بدن خود می زند، اولین مبانی و ریشه پیدایش ساز را شکل داده است. بی شک زمان طولانی طی شده تا پایکوبی و زدن به اعضای بدن به طور آگاهانه به منظور ایجاد صوت اعمال شود. 

کوبیدن و دست زدن معمولا بدون همراهی آواز غیر قابل تصورند. مرحله بعدی تکامل ساز، بهره گیری از وسایل طبیعی است. ملاحظه ی طبیعت باعث شناخت آن می شود و شناخت طبیعت موجب می شود که از آنچه ملاحظه شده تقلید و به آن بها داده شود. انعطاف نخی باریک از پوست درخت بر سطح زمین به کهن ترین نوع ساز زهی تحقق می بخشد. فلوت استخوانی یا لوله ای به سازهای بادی شکل می دهد. لوله چوبی مخصوص علامت دادن ها، جد سازهای برنجی به حساب می آید.

منبع: استاد موزیک